Çeşmi bülbülüm
Eyy benim Çeşmi bülbülüm,
Fesleğen kokuşlum …! Gül kuyusu gözlerine, Hasret mi dokundu da, Ben, halen üşüyorum. Gönlünde muhabbet, Özünde vuslat varsa ... Etme...bunu bana... Düş gözlerimi, değerimden; Ayaz gölgeler sindirme, Genzime genzime, Gökkubbeyi düşürüp durma hücrelerime, Görüyorsun… yine sensizim işte ! Şafağında ipe çekecekler beklide, Defalarca özlemine sürüp, Şakağından kıyma yüreğime. Öyle; fütursuz, Düşüp durma şu gülüşlerime... Zaten, neyi arzuladık ise; Hep uzak düştü bize… Güneş toplamayı özler olduk Dizlerimize vura vura, Ya kader önden gitti hızlıca, Ya biz geride kaldık mutlaka, Yoksa; bu yara… Gece vurur muydu gerdanına…! M.Güneş |