Tutup Savurdu Rüzgar !Öyle çok hırpaladı yüreğini derinden, Çırpınışı faydasız ,bir şey gelmez elinden, Zorlu afetlerinin, kaçamadı yelinden, Yerden yere vurdukça, tutup savurdu rüzgar ! Bilemedi sonunun hüsran olacağını, Kırılmış testileri, dertle dolacağını, Günden güne sararıp, böyle solacağını, Yerden yere vurdukça, tutup savurdu rüzgar ! Keşkeleri peşini, gölge gibi izlerken, Gözyaşları aktıkça köşe bucak gizlerken, Yüreğini bu denli, iğneleyen bizlerken, Yerden yere vurdukça, tutup savurdu rüzgar ! Alnının ortasında,tecellisi bu iken, Hiç rahat bırakmaz ki, bağrına batar diken, Ne de mutluydu oysa,sevdiği yanındayken, Yerden yere vurdukça, tutup savurdu rüzgar ! Haykırdı dağa taşa, duyulmuyordu sesi, Kara bulut kaplarken, boğazı yaktı sisi, Ömrünce hayatında, hep durdu çizi çizi, Yerden yere vurdukça, tutup savurdu rüzgar ! Nesrin Önem Demir 17 12 2015 |