VuslatGel diyorsun amma yollar bırakmaz Beyazlar kaş çatar allar bırakmaz Dört kolun üstünde sallar bırakmaz Kuşun kanadında telektir vuslat Omuzları karlı dağlar ilenir Ölüler buğz eder sağlar ilenir Üzümleri sarhoş bağlar ilenir Bazen şeytan bazen melektir vuslat Ateşten gömlektir giyemediğin Dilde saklı sözdür diyemediğin Soru içre soru ayamadığın Alna yazılmayan felektir vuslat Simsiyah is vardır ayak izinde Düşmeyen damladır mahmur gözünde Kesilen dermandır yorgun dizinde Avcıyı av yapan sürektir vuslat Zalim hükümdarın arsız kızıdır Lalenin sümbülün gelmez yazıdır Kırık tezenenin garip sazıdır Kefensiz ölüde yürektir vuslat frezya |
gerek söyleyiş,
gerekse ahenk olarak güzel bir hece şiiriydi...
Erirken acıdan yürekler yağı
Hazan harap eder bahçeyi bağı
Ferhatlar misali delerken dağı
Toprağın geçtiği elektir vuslat.........................Yunusi
Güzel şiirinize bir dörtlük de benden olsun....selam ve muhabbetle...