Unut demek kolay sen sevmedin mi hiç
Gözlerini kapatıp düşündün mü geçmişini?
Unutabilir misin acı ve tatlı maziyi
Sanki dün gibi yaşanmıştır her şey
O mazide kaldı dediğin günler
Ateş düşmedi mi hiç yüreğine
Yalnız kaldığında ağlamadın mı hiç
Düşünmedin mi saatlerce
Sana mutluluk heyecan yaşatan o günleri
Uykusuz sabahlamadın mı aylarca
Unut demek kolay bir başkasına
Sen unutda öyle teselli et beni
Unutmak imkânsız dost imkânsız

Heyecanla o çocuksu aşkla sevgiyle
Yanağına ansızın konan sıcak bir buse
Sıcaklığını hala yüreğinde hissetmiyor musun?
Yaşadıkça gönülden silip atmak kolay değil
İlk sevdiğini, yaşadığın ilkleri
Kalbinden hiç silinmeyecek maziyi
Yıllar geçse de
Evet, silinmez mazi hatırlanır
Mahzenlerde saklansan da
Dört bir yanını kalın duvarlarla çevirsen de
Derin derin mağaralarda kalsan da
Diyar, diyar dolaşıp gezsen de
Her şey senle gidecek hep yanında
Senle olacak senin belleğinde yaşayacak
Günlerce sağanak yağmurda ıslanıp yikansanda
Okyanus ortasında sandalda yaşasan da
Unutamasın dost unutamaz

Demet, demet çiçekleri toplamadın mı?
Kucağına yatırıp saçlarına çiçekleri takmadın mı?
Bir çiçek bahçesine çevirmedin mi saclarını
Sevinçten gözyaşı dökmedin mi?
Yanaklarına sımsıcak gözyaşı damlamadı mı hiç
Saçlarını koklayıp okşamadın mı?
Ciğerlerine sinmedimi o kokular
Unuttun mu hatırlasana
Teselli edeceksen bu yaralı kalbi
Sende anlat yaşadıklarını
Bulalım bir ortak yol gelelim baş başa
İyi kötü yaşadıklarımızı anlatalım
Ağlanacaksa
Beraber ağlayalım beraber gülelim
Sende anlat bende anlatayım

Yıllar geçti saclarımız ağardı
Yine de unutulmuyor gecen yıllar
Ah ah sende dertlisin benim gibi
Dertlerin gözlerinden okunur
Çektiğin acılar yüzündeki çizgide saklı
Yaran derinde dost derinde
O zaman kendi kendimize olalım teselli
Gözlerin dalıp gider çok çok uzaklara
Ararsın hayalini çıkıp gelecek sanırsın birden
Yüreğin heyecanlanır umut eder beklersin
İşte o an yıldızlar doluşur kafana
Birden ilk buluştuğunuz yer gelir aklına
Kalkıp gitmek istersin oralara
Birden duraklarsın ki
Çok uzaklarda dersin çok
O çınar ağacı altında küçük bir pınar
Heyecanınızı dindirmek için
Yudum, yudum içtiğiniz suların tadını düşünür
Ne tatlıydı içtiğim o su be der üzülürsün

Hiçbir şey bildiğin gibi değil dost değil
Elimde tutuyorum közü kömürü
Sızlar ciğerim yanıyor içten içe sönmez
Dağlar üzerine devrilse de unutulmaz

Yaşadıkların filim şeridi gibi geçer gözlerinin öğününden
Derin bir ah çekersin içten içe
Keşkeler le başlar her şey o an
Yüreğinde volkan patlar birden
Yakar içini duman kaplar sanki etrafını
Gözlerden kaynar yaşlar boşalır
Hıçkırıklar düğüm, düğüm olur boğazında
Nefesin kesilir sözcükler düğümlenir
Dilin söylemez dudakların kıpırdamaz
Söylemek istediğin her kelime takılır boğazına

Sonra yumruğunu sıkıp vurursun taşlara
Elinin açısını hissedemesin
Tek bir söz dökülür dudaklardan
Allah kahretsin,
Çevremizden kopmuş bir halde
Görmeyiz kimseyi buğulanmıştır gözler
Kulağımız duymaz
Elimiz titrer bedenimiz hissetmez
Uyuşmuştur beden beyin
Sanki narkoz almış gibi
Mazi unutulmaz yıllar geçse de
Unutulmaz dost unutulmaz,

Vasıf’ım boynum bükülü buda benim kaderim
Bunda bir hayır vardır diye söylene söylene
Ellerin cebinde uzaklaşır gidersin düşünceli düşünceli
Zaman sonra dönersin normal yaşantına

VASIF TEMEL ÇOBANOĞLU
10.12.2015 PERŞEMBE