Hülya Demiralyarınımdır, vefadır bütün sarılışların, yarın bile yar’a gidermiş… yarın dahi "yar"ın. yarından geçmek yar’dan da geçmekmiş! sürdün ya beni imgenin çıkmazına. defnettin ya şu huysuz nefesimi; peşkeş çektin sesimi yalnızlığıma! nesnel gerçekliğinde yıkandığım patikalardan da gittin… gelinciğim! talan ettin benim canım kalabalığımı. saçıldı ortalığa cümle mısralar… sen orda nur içinde kaldın. benim burda buram buram sanrılarım… yumdun ya gözlerimi usumdaki varlığına. canımdın canında buğulandım! yaşamaya bile üşüdü sensizliğim… mademki tırnakladığım, bir tutam toprağım… hülyanın demir aldığı o yerde; anlamına bıçaklanayım… Hidayet DAL/Can Sokağı Lambaları |