bergüzar...yankılandı kokun küpeştemde. salındı gölgeme rüzgarının ıslığı. bordamdaki fırtınakuşu sesi; düşüm okyanusunda kaybolmak sevgilim; bir kanat kırılmadan, meğer olmazmış aşkla yanmak! mavi gülüş değilmiş bildiğim; tam da ahkâm girdabı; sustuğum kadar değil konuştuğum kadar dilsizmişim. zamansız mekansız, göçebe bir gemiymişim limansız, kuş tüyü değilmiş yaşamak!.. sevgilim! iki ucu keskinim! bahtım ile aşkına düş’müşüm perişan olmaya gelmişim sularına. göster şimdi hünerini! diyorum ki rotamsın; al güvertemi yakamozuna. İlkyazım, bergüzarım; göğsüme çocuklansın gökyüzü. öp kabahatimi dudaklarımdan; beni yak!.. hidayet dal/Can Sokağı Lambaları 02.03.2008 |