IĞDIRLI

IĞDIR

seni görmeden çok zaman önceydi
düşlerimin kavşıt yeri
hep sana çıkardı Iğdır

daha cemreler düşmeden
buz tutmuş yollarına çıkardım
acemi bir sürücü gibi zigzaklar çizerek yüreğime

yandığını görünce kırmızı ışığın
yanardı ateşböceğinin kanatları gibi yüreğim

düşerdi silüetin imgelerime
ve ben unuturdum hangi cemrenin canıma düştüğünü Iğdır

başım göğe eğerdi sanki
karşımda duaya açmış ellerini
ne de güzel duruyor gelincikler içinde küçük ağrı

metrelerce uzaktan hissettiğim iğde çiçeklerinin kokusu
lale, sümbül, mor menekşe ve Iğdır

bakınca gözlerine soluğum kesilirdi denizimsi yeşilinde
hele süreyya çeşmesi ki yüreğime armağan edilmiş bir kervansaray
hayal ya uhrevi bir tanrıya gidiyormuşçasına önce abdest alır
sonra rekat rekat katederdim yollarını Iğdır

gözümü açmaya tedirgin
hangi sapağa girsem sen aşk kavşıt bir labirent
sanırsın ki cehennem bile cennet

son cemreden az ileri huzurundayım şimdi
açsam gözlerimi ya yoksan diyorum ve kahrolurum
açmasam asla görmeyeceğim seni Iğdır

Efkan ÖTGÜN