Sabahın ensesi
Bir nefes daha aldık,
Sabahın ensesinden… Üstüne gümüş beyazı Dökülmüş bulutların, Ardına yaslanmış dağlarında, Beyaz gelinlik tüller gördük birlikte. Uzaklık önemsizdi elbette, Nefesin değdiği yerde… Bir “alo” kadar yakın, Sevginin sıcaklığı, Eritmeye yetmişti buzulları Kış’tı ama soğuk değildi… Nefesteki ılıklık, Uzakta bile sıcaktı… Az daha dursak belki de, Dünya bizim olacaktı…! M.Güneş |