YİTİP GİDENNeden eylül kokuyor bu yağmur Sokaklar mendili kayıp bir avuç gözyaşı Sonra bir yoksulluk bakır tenli Ve çıkar gelir sonra Gözlerinde İzmir esintisi eski bir aşk. Aslında seninle ikimiz Araya giren ayrılığın birleştirdiği İki uzaklıktık belki Hedefi yitik bir kurşun Cemresi kayıp bir rüzgâr Elleri çamurlu bir çocukluktan Mor renkli akşam sefalarına Yitip giden zaman Yıldızlar kayarken yırtılan bir lacivert Bir asma yaprağında geciken tazelik Ve mavi renkli bir efkârdır hayat Yalnış tartan bir terazide doğruyu aramak belki Pusulası yalnızlığa ayarlı bir coğrafyada Aramak çığlık çığlığa yitip gideni. Latif KÖYBAŞ |