İSTANBUL PEMBE (7)
Tır-tır Böceğim,
boğum-boğum umut kurdum. Kus ipini Dut Yaprağına, gömül dolana-dolana sarıl Kozana ama Vakit geçmeden kalk! Uyuma mutlu ve rahat, del Kozanı. İnan, renkle Doğayı, senden öğrensin İnsan İnsan olmayı. Ama del, del ki gel, boğmasın seni kaynar Kazanlar, çekmesin İpini hain Eller, narin İpek Gömlek-Şallar giymesin İnsanlar. Dölle Kelebeğim, (*) eşleş Doğayla, yumurtla. Dölle ki Zafer sensin! Hafif-şeffaf-hür Kanatlarınla, Doğumdan-Ölüme değin, kısa da olsa Dünya yalnız ve yalnızca senin. İnan, renkle Dünyayı, senden öğrensn İnsan İnsan olmayı. (*) İSTANBUL PEMBE Şiirlerim yalnızca Hayvanlar için yazılmıştır. İnsanların asla alınmaya hakları yoktur. |
Çok buruk tat verici şiir.
Beğeniyle okudum.
Candan Kutlarım...
..................... Saygı ve selamlarımla...