İSTANBUL PEMBE (6)
Tır-Tır Böceğim (*)
rica ederim. Lütfen açarmısın Ağzını. Konuşursan anlarım dediğini. Örersen Gözüne rahatlığın Ağı, karanlığı kustuğun Tutsak İplerinle, anlayamamki seni! Bağlama Ömrünü, ağlama Elsiz-Kolsuz Kozana değmez1 Del Kabuğunu Umut Kurdum, gel İpeksi Sevdam, Kozası rahat. Olursun sonra kendi ipine Tutsak! "- İpeğim!" diye boğarlar seni kaynar Suda pişe-pişman yanarsın. Lifini çekerler Dudumun Paresi, Çelik Tezgahlarda İpek ederler. Mekik örüp, Arşın biçip, Giysi dikip, Türkü söylerler; "Perişan oldum Yarim, diye de Küfr ederler üstüne. Aç Gözünü Tır-Tır Böceğim, kaç! Kanma bu Yalanlara. Olma Mintan, Mendil, Atkı-Matkı, narin renkleri farklı, Gök Kanatlı, Özgür Kelebek! (*) Bu Şiir 30.12.2009’da KARA ZURNA 17 olarak yayınlanmıştır. |