„14 ŞUBAT SEVGİLİLER GÜNÜ’NDE SAYGISIZLIK
…
14 Şubat günü ise böyle olmadı; siteye genel bir tedirginlik hakimdi. Sanki ayıpmış gibi sevgiliyle net fotoğraflar paylaşılmaktan kaçınıldı. Bu sakınmada, başkalarının ne düşünüyor olduğu da dikkate alınıyor olmalıydı. Çünkü ülkede sevgililer günü kutlanacak enerji de kalmamış olabilirdi.
İnsanların ruh hali, paylaşımlardan net olarak anlaşılıyordu. Sevgililer gününde yalnız olduğunu hissedenler daha iyi ilişki kurdukları ve belki de sevgide karşılık buldukları, dahası itaatkâr olduğuna inandıkları hayvanlarına olan düşkünlüklerini öne çıkardılar. Ne varsa onlarda vardı!
Bir bölümü ortada top çevirdi! Yakınlarına selam çaktı. Bir diğeri 14 Şubat’ı tümden inkâr etti. Büyük düş kırıklığı yaşamış, çareyi bu özel günü toptan reddetmekle bulmuştu. Onlara göre, halt vardı sevgililer günü kutlamakta!
En kolay, en net mesajlarla paylaşılması gereken bir özel günün, türlü bahanelerle anlamından farklı yorumlanması ülke insanının örselenmiş ruh halini de gösteriyordu. Anadolu insanı sevgili bulamama, sevgiyi ifade edememe, sevdiğini karşısındakine belirtememe sorunu yaşıyor olmalıydı.
Bu da geçecekti elbet, yaşam sevincimizi çalanların gittiği gün…“ ( Sayın yazar Feyzi Açıkalın’ın
16 Şubat 2025 Pazar günki Cumhuriyet Gazetesi’nde köşesinde yayınladığı 14 ŞUBAT SEVGİLİLER GÜNÜ’NDE SAYGISIZLIK adlı yazının son kısmıdır. Tümünü okumanızı öneririm.)