korkular çoğaltırken bedenim,
ateşten sevdalar doğurdu yine yokluğun.

yine kaybediyordum seni.
buğdaylar başak vermeden,
bahara aşk oluyordu kimsesizliğim.

ve kimliksizdi dilim,
çırılçıplak,
ve kıtlık sonrası,
aşka dışlanmış yetim bir çocuktum göğsünde.
yalnızlığım çıkmaz sokaklarda volta atıyordu,
ve ben yine damarlarımdan,
terk ediyordum bedenimi.

dört duvar yalnızım yine,
soğuk,
sessiz,
ve kendimsizim,

bazen esmer bir sevda oluyordun bana,
bazense, maviye özlem.
ve bekledikçe,
karanlığa gömülüyordum.

şimdi ne yapar,
ne eder seni düşünürüm.
devriyeler gezinir yine,
sana yasaklı bedenimde.

sensizliğin ta kendisiyim aslında,
soğuk duvar diplerinde.
kiniyle, nefretiyim özlemin.
kim avazı çıktığı kadar haykırır sevdayı şimdi,
kim susar belli olmaz.

iri taneli yağmurlar yağar ağlak göğsüme,
ve yüreğim sırılsıklam sana muhtaç kalır.
kendimsizim sende biliyorum,
sana yasaklı bedenimde.


ibrahim dalkılıç

22/11/2015
22:30 izmir