’Annemin, benim ve oğlum ile kızımın üç kuşağın teyzesi Semahat Hanım’a ithaftır.’



Daha çocuktuk
bıyıkları terlememiş kısa pantolon aboneleri
o bize hiç çocuk gözüyle bakmadı yine de
bizler daha ilkokula talim ederken
yaz ayları
bizi bekler Ankara ve sokakları
ne de güzel buraları...



yaz tatili daha paranın katili olmamış
Semahat Hanım üç kuşak teyzemiz
dünya tatlısı bir insan yürek tertemiz
zarif mi zarif kibar mı kibar
ince mi ince
yüzünde güller açar tatlı tatlı gülünce...



haydi gidiyoruz dendi mi Semahat Hanım’a
biz de yürek pır pır da pır pır
uçacak da tutamayacağım sanki yüreği
Ankara’nın Kolej Semti
küçük bir apartmanın çatı katı
iki oda bir salon
nohut oda bakla sofa
Ahmet sen yine merdivenleri çık beş beş on on...



beşinci kat da olsa
çıkış ne zor ne de rahat
hafta sonu gelmiş okul tatil
hem de cumartesi
bekle bizi canım teyzem Semahat...



hiç es geçmez bilirim
hem de mutlaka buzdolabında
gazoz ile çikolatası vardır biz yeğenlerine...



ne de güzeldi yaşananlar
ne de severdik seni sen de bizi
çokça zaman olsa da aramızdan ayrılalı
yürek bu ancak şimdi ateş aldı
aklımızın köşesinde senin o tatlı güler yüzün kaldı...