Görkemli yol
Gücümün sınırlarında bulduğum
sonsuzluğa bıraktım umutlarımı, vazgeçtim tutkulara tutsaklığımla karanlıklara koşmaktan. Kimi zaman çürürken köklerim, dalımdan kopup rüzgârlara kaçtım, bazen de yıldızlarla istişare edip yedi kat alemde sarhoş dolaştım Tükenmişliğimde dirildim hiçliğin ışığında kırıldı zincirlerim, uykulardan uyanıp özgürlüğü tattım. Çekmez beni artık sahte yüzlerle donanmış kokuşmuş saltanatı dünyanın, düşlerim fezaya yol açtı terk etti beni yorgun zamanlarım. tenden uzak candan azade görkemli bir yolun yolcusu kendimi saydım. |
eşkime bi cuvap da vere bilmez
gabil edirem ki yâr beni sevmez
gene de heç biri ona tay olabilmez