ŞAŞKIN VELİ
Olmuş bitmişin içinde bir şaşkın veli
düşledikçe yaratır sarhoş zamanlarını bir yığın emekle dolar kör kuyuları kendiyle muhabette harlanır yürek yangınları. Kendinden azâd nefisler’le bunalırken yer –gök, kuytularda soğurulmuş aydınlığı özler sırtındaki yük, yine de hoş bir seda’dır içinde, tükenmez çoğalır umut Şimdi bu nihai bekleyişte geceden tüm acılarını uyut. |