11
Yorum
15
Beğeni
5,0
Puan
1936
Okunma
Bazen sessizliğin çığlıkları uyandırır
kimsesiz uykularımdan,
gökyüzü çağırır, bir koşu yatağımdan fırlarım.
Yılgın kutup yıldızı çalar gözlerimi,
bir müddet öylece, gökyüzünde asılı kalırım.
Şimâl rüzgârlarıyla oynaşır dağılmış saçlarım,
üşüyen bedenimse sarılır yıldızlı çarşaflarına semanın
ve ben gecenin düşsel esrarında, azıcık oyalanırım.
Odamda ise, karanlığım bekler ellerinde kelepçeler,
yeniden vurmak için zincirlere geçmiş sevdalarımı,
demir atmış bir kere hoyrat denizlere yalnızlığım,
bu yüzden, düşlerimde büyür,
düşlerimde yaşar hep umutlarım.
5.0
100% (11)
Cevap Yaz