ANNEBir sarı zamana düştüm anne Sebebim biraz da sendin Beni sevinçlerle getirip dünyaya Onulmaz acılar dindirdin Hangi enlemde doğmuştum anne Hangi boylamda büyüdü ellerim, yüzüm Sen bir gerçeksen anne Ben neden öksüzüm Höllüğüm hangi topraktan Hangi kumaştan ilk önlüğüm Hayat kaç ilmek anne Dünya kaç düğüm Irmak kaç kıvrım anne Kaç büklüm dağlar, ovalar Kaç batımlıktır gün Anne bıraksaydın Çocukluğuma büyürdüm “Ana gibi yar,Bağdat gibi diyar olmaz” Diyen sendin anne Bütün yarlar uçuruma açılı Bütün Bağdat sis ve duman Körpelerin dilinde el aman Üzdüm ayağımı yerden anne Kaç şehrin kirli sokaklarına düştüm Her yol başı ateşlere yandım Su serptim yüzüm çarpıldı şadırvanlarda Geceleri secdelere dik kalktım Yedim sevgilerimi aç kurtlar gibi Sonra iç geçirerek boşluğa baktım ve sordum; Anne sevgi dediğimiz şey nedir Kimse içmez ve yemez Çağrıma kimse gelmez Tas dolusu ağı, eritilmiş demir midir Bir kapı aralığından uzanıyorum anne Uzanıyorum zamana ve sana Gönlüm kilitli bir zaviye anne Yüzüm eskimiş bir medrese Feryadım ulaşmaz anne Verdiğin son adrese Yüreğim mi harlıdır ateşlerle Dağları bağışladılar vermedim Sonunda eskiciye sattım bir türküye Bir Ahal teke atına yükledim vebalimi Büyüttün oldum bir yavuz delikanlı Sevgilere karamadım getirdiğin gelini Derin denizlerde zıpkın yedim anne Şimdi sürgünüm diyar be diyar Kim bilebilecek anne, kim Ne kadar bahtiyar... Burçlardan bayraklarım düştü birer birer Yılmadım direndim zamanın kafeslerine Çaresiz döndüm içimin erdemine Bu soruyu son adrese gönderdim anne Gülüm kaç yaprak, dalım kaç çiçek Bir duvar ki çetin mi çetin Ölüm dediler hayattan gerçek... Yine kucağına alsan anne Götürsen çocukluk çağıma Çubuk çalsam ırmağın sularına Bir tutam güneş avuçlarıma Koşsam sonsuz ufuklara Düşsem yine delişmen sevdalara Bilirim; taralıdır yine yarin saçları Gül düşürür yanağına benim ‘çin Anne !..Bu kadar uzak mıdır Çin Ayran çorbasını özledim anne Şubat ayazında sımsıcak Gözlemeyi özledim Hiçbir şey mi sahici değil anne Ben mi ben değilim İşte bunu bilemedim... Ben hiçbir şey bilemedim anne Ümmiler bilemezmiş Biricik şey bilmişim anne İnsan kavuştukça özlermiş Hayrettin YAZICI |
Götürsen çocukluk çağıma
Çubuk çalsam ırmağın sularına
Bir tutam güneş avuçlarıma
Koşsam sonsuz ufuklara
güzel bir şiir okudum kaleminizden..yüreğinize sağlık..tebrik, selam,saygılarımla..