YalnızlığımUzaklara sesim duyulmaz olurken Yanıbaşımdan gitmezdi yalnızlığım Dört duvardan izlerken pusardı Cevap bile vermezken Sadece susardı benimle Sanki deva olurmuş gibi Ömrümü kaplarken sesim çıkmadı Buğulu camda dururken Ellerim varmadı silmeye Belkide yalnızlığımın nefesi olduğu için Sadıktı biliyordum gitmeyecekti Son anıma kadar yanımdan Üzerimde yorgan iken üşütmezdi Sımsıkı sarıyorken Tesellim olduğunu biliyordu Hummalı gecelerime dosttu Konuşmasa da hissettiriyordu Dilimdeki suskunluğum çığlığımdı Vazgeçemezdim ondan çocukluğumdu Kuytu köşelerde hep yanımdayken Cesaretimdi belkide Tutunduğum dal yapmıştım kendime Kırılmasından korktuğum Vuslatla gelen mihman yalnızlığım Çırpınırken yüreğim kuşlar gibi Kafesimin başındaydı Tutmasa da ellerimi Avuturdu iki damla yaş olup Çünkü ondan başka kimse anlayamazdı Süzülürdü yanağımdan yalnızlığım Manalı şarkılar dinlerdik Hayaller kurdururdu Şiirlerime ilham olmayı da severdi Dökülen dizelerdi yalnızlığım Sitemleri yüklendikçe rahatlardı Okuyan diller anlardı da hep susardı Nesrin Önem Demir 13 11 2015 |