SERÇE BOZUMUEn çok sana benzemek öldürür beni... Fırtınadan kaçan bayağı bir serçe içime sığındığından beri limanın duvarları soğuk ıslığı kibirli Dalganın kıyıya vuruşu kayanın yosuna tutunuşu martının denize bakışı gönülsüz Oysa mazoşisti serçe kaçışı başka umuda dönüştü bütün gece karanlığı sorguladı ferfecir gözlerinde Emanet bir vicdan aradı suskunluğa konmak için yüklendi gökyüzüne hafifleyeceğini sandı Kanatlarının götüreceği yolları eksiltiğinde toplayacaktı rüzgarı içinde kavgayı büyütecek serçe yüreği çırpınacaktı Her mevsim ilk baharmış gibi tuttu nefesini vermedi şarkılara tüy tanesi ömrünü uzaktan geçti kendine öldü SERÇE…! |