İNİLTİBana benzemeyen ben be(n)den önce uzun ıslık çalıyor saçlarımda sonra ellerimi tutuyor göğsü yuvarlak, koyu ve mor damarları örümcek sessizliğiyle sarıyor boşlukta asılı siluetimi siyah kahkahalar acıtıyor canımı ne/neden/niçin ayıklıyorsun içimde ki taşları annem taş da olsa bir faydası var derdin canlı cansız tüm varlığın nasıl bir yara ki bu yarısı içimde diğer yarısı ben den dışarıda inilti |
Duyumsadım her anı..
Tebrikler