Gönül Han Değil Dergahtır
Gönül öyle yol geçen hanı değil, Dergâhtır
Paldır küldür girilmez günahtır Vuslatı taşıyan gönülü incitmek gönülden firaktır Paklanmak için aşkın dermanı yanmaktır Mum olup ışık saçmak için evvela yanmaktır Karanlığı delmek için mum’u meşale yapmaktır Gece libasından sıyrılıp, güneş fecre doğunca Meşale lüzumsuz, aşka giden yol aydınlıktır Gönüle düşen aşkın ateşi göze yaş dökmüştür Lal-ı sukut eden dile bugün haya düşmüştür İmam düştüğü kalbin çehresine surlar dizmiştir Var imanın tadına gönüle bugün huzur düşmüştür Elif durdu kıyama, gönül çağladı aşkla Vav olup eğildi huzura, lisanı edep ile vakar Dile düştü nağmeler, gönül sükût eder Ey ilahi kül’e dönmüş gönül affını diler... |