Kasım çıplağıarada bir çekip gidiyorsun ya artık hiç dönmesen diyorum bu yokluğuna... sen yokken bizim buralarda kasım çıplağı ağaçların ağıtı ile esiyor rüzgar gözlerine hüzün kaçan kadınlar yürüyor sokaklarda ve hep bir telaş çocuklar ağlamayı unutmuş,tepinmiyor bir oyuncağın elinden alınmasına kağıt kokusu varlık ile yokluğun elleri ceplerinde gezen hırsızlara teslimi gibi kitaplar yitirilmiş bir aşkın tarihçsinden daha eski... indirgenmiş sözcükler var mesela çürümüş sakız tadı ağızlarda kimsenin sevmediği... arada bir çıkıp geliyorsun ya artık hiç dönmesen diyorum bu kentin seni hic tanımayan ateşi soğuk evlerden taşan karanlığına... YILDIZ |