S E V G İSevgi tek başına kalkamaz bile; Sevilen uzatıp el vermedikçe... Seven aşkı için düşse de dile, Yıkılmaz sevgisi bel vermedikçe... Sevgidir insanı hep diri tutan, Hayattan tat almaz dostu unutan... Ne sevdalar vardır dağlar eriten; Yaşamaz sevgiyi bol vermedikçe... Kim uğrar sevgisiz bir muhannete? Sevgiyle düşülmez asla minnete! Kolay değil öyle girmek cennete; Dağ gibi günahlar yol vermedikçe... Aslan belli olur yattığı yerden! Sevgi çıkar kalbin attığı yerden! Seven çırpındıkça battığı yerden; Çıkamaz yâri bir dal vermedikçe... Sevgi Yaratandan ödüldür bize! Sevdasız olur mu düşünsenize? Sevgisiz yaşamak büyük mucize; Hakkın verdiğini kul vermedikçe... Seven gönüllerin çiçeği sevda... Bırakır kubbede çok hoş bir seda! Her seher dalında bülbül-ü Şeyda; Susmaz ki, bir gonca gül vermedikçe? Antalya-2015/11 TDK: Minnet: gönül borcu… Muhannet: korkak, namert... Bülbül-i Şeyda: çılgın bülbül, deli âşık… ÜSTATLARDAN: Gönül konuk eder o sırça köşkte Aşkın güzelliği, yâr ile meşkte Sadece bakışmak, yetmiyor aşkta İstenen ikrarı, dil vermeyince.......................Aşık Lüzumsuz Halil Şakir Taşçıoğlu |