ÖLDÜ BİLİN BENİ
Son zamanlarda iyi değildi hiç halleri
Artık yolun sonuna geldi bilin beni siz Sanki titrer olmuştu parmakları elleri Hicranlarla bağrını deldi bilin beni siz. Aylar haftalar yıllar her bir an ağlıyordu Çıktı çıkmak üzere özge can ağlıyordu Güldüğüne bakmayın içi kan ağlıyordu İki gözü daima seldi bilin beni siz Hatırı yıkılmıştı hayalleri hep talan Yoktu arayıp soran kapısını bir çalan İçin için yandığı ateşlerden tek kalan Topu topu bir avuç küldü bilin beni siz Bahara hasret kaldı bitmek bilmedi güzü Ne itirazı vardı ne söyleyecek sözü Beti benzi atmıştı solmuştu atık yüzü Vahasını yitirmiş çöldü bilin beni siz. İçin için tükendi günden güne soldu da Kahrından saçlarını tutam tutam yoldu da Kırıldı bin yerinden parça parça oldu da Rüzgârını affeden daldı bilin beni siz. Yıkılıp dizlerinin üzerine düşmüştü İflah olmaz bir hasret yarasını deşmişti Suratına hazin bir ifade yerleşmişti Buruk bir tebessümle öldü bilin beni siz. Hasan Hüseyin YILMAZ |
Senin daha çok yapacak işlerin var
Ama şiir güzeldi
Bize de okumak kalmış bu güzelliği
Gönlüne, ömrüne bereket
Sonsuzluğun sahibine emanet olasın, sağlıcakla kalasın