YOKLUĞUN
Sana kavuşmak, yaşamak;
sensizlik, ölüm. Ne kadar zor dayanmak, inan, her nefes zulüm. Gülümseyen insanlar, neden acı verir böyle? Yokluğunda, her şey sözleşmiş gibi böyle. Hayat, bu mu gerçekten? Ne varsa solar gider, tükenir yürekle beraber, aşklar sönüp biterken. Hangi aşık, yaşamaya devam edebilir? Gülmeye nereden, nasıl başlayabilir? Sen yokken kuşlarla, kedilerle konuştum. Beni ancak aşıklar, aşıklar anlayabilir. |
SAYGI VE SEVGİLERİMLE