Gülüşün Zemheri Bir İklim/ Selahattin YETGİNKöhnemiş trenler geçiyor ovalarımdan Defne kokulu çocuklar koşuyor peşinden Masallar serpiyor pencereden bir kadın Dilimde eskimiş bir türkü oluyor aşk ‘Hasretinden yandı gönlüm’ ummanlarda Esmer mevsimlerin ağıtıymış dilindeki Seyyah ömürlere göçüyor nicedir kuşlar Yüzümde asırlık kederler durur iken Gözlerimde dumanlı bir yalnızlık hayat Avucumdaki aynalar kırılıyor uzaklarda Derin bir iç çekiştir an kederli gönlümde Bendini aşan sular basmış ozan ülkemi Kurgusuz öykülerle uyuyor çocuklar Irak bir sarılışın dudağındadır hicran Aşkın haritasını taşıyorum bavulumda Korkular yasakların satır arasında sus Yavan günler taşıyorum nicedir heybemde Yalnızlığımda ellerin değiyor terli tenime Gülüşlerin zemheri bir iklim olsa da aşka Düştüm sıratına yar, geliyorum yurduna Selahattin YETGİN |