Gülümseyen Gönlün İzi Kalır Âlem deÖmür biter gönül çürür gider Sevenler buluşur ömür biter Ayrılık yolunda adımlar seker Ecel gelir ne seven kalır nede adımlar Gülümseyen gönlün izi kalır âlem de gönül ölse de Sanma gülümseyen izler zaman geçer çürür Bu âlemde it ürür kervan devam eder yürür Gam çökse de gönül’e gülümseyen izler onu görür Yürü gülümseyen izlere ne gam kalır nede keder Gülümseyen gönlün izi kalır âlem de gönül ölse de Ağlarken gözler gönül yürür ahenkle duyulur yankıları Gece gündüz her adımda kararır sanma ufuk akşamları Seversin gönülde insanları yaşarsın her gün bayramları Kâinat güler peşin sıra sevinç nağmeleri sen duyarsın Gülümseyen gönlün izi kalır âlemde gönül ölse de Bir umuttu gözlerinde gölge gibi sakladığın Bülbül güle küsmez gül solmaz ise boşadır ağladığın Parçalama gülü bin parçaya yazıktır nefrete bel bağladığın Gönül kapısın açmazsan sırrına eremezsin boşadır sakladığın Gülümseyen gönlün izi kalır âlem de gönül ölse de Efkan’ın dağlasa da yüreğin geçer zamanla bu hallerin Seni hiç yalnız bırakmaz gülümseyen gönlün olursa sevenlerin Ruhun bir heykel gibi kalsa da sessiz âlemde canlandırır gülümseyenlerin Hayat bu az uğraş düşerse başa taş ne yapsın baş sabırla bekler Gülümseyen gönlün izi kalır âlem de gönül ölse de Kul Mehmet’im dünyanın işine kanma bestelenmiş matemi Sen hem dünyaya hem ahirete çalış üzme sakın el âlemi Merhameti yaz gönül den sevmeyi yaz bırakma elinde kalemi Ukbaya varınca merhametli olan gönülden seven bulur seni Gülümseyen gönlün izi kalır âlem de gönül ölse de Mehmet Aluç-Kul Mehmet- Ukba: Ahiret, öbür dünya, baki olan âlem Efkan: Istırap ile haykırma, bağırıp çağırma; inleme bağrışma. |