soğuk bir sonbahar akşamıydı
yine aklımda sen
yine yüreğim sana hasret
ve yine tıka basa özlem doluyum

sokaklar rüzgarın sesine teslim
kaldırımlara düşen bir yıldız oluyorsun sonra
sonra bir bulut
sonra bir yağmur damlası
ve bardaktan boşalırcasına yanaklarıma yağıyorsun

yüreğime tuttuğum günlük notlarıma yazıyorum seni
cümleler kıyafetsiz kalıyor seni anlatmaya
seni yazmaya, seni okumaya
ve seni sevmeye yetmiyorum

saatler ölüme ayarlanmış gibi
bir mezar taşına doğru ilerliyordum
mezar taşının soğukluğu
ve toprağın susuzluğu
ve içimin soğukluğu
senden geriye kalan bir ölüm oluyordum
ölüm gibi üşüyordum

el ayak buz kesmiş, soğuk bir yalnızlıktayım
lal bir duvara çeltikler atmış yanlızlığım
ilkbaharı arar gibi bir serçenin ürkekliğinde
firari oluyorsun yalnızlığımda

ibrahim dalkılıç