Diyemem
Dünya denen şu alemde
Her yangına köz diyemem. Yaşanılan bu elemde Sen ben öldü biz diyemem. Kış bahara selef olmuş Kul vefaya hilaf olmuş Çoluk, çocuk telef olmuş Çekilene az diyemem. Yürekler is eller kara Kanar durur ara sıra Barış, huzur derin yara İnsanlığa yaz diyemem. Bunca kahır dayanmaz taş Kan revan gözümdeki yaş Gün geçmazki elde naaş Dilim susar söz diyemem. Akbabalar konmuş düşe Zehir sızmış tatlı aşa Karlı dağda dik yokuşa Gül, gülistan düz diyemem. Zemheride donmuş neşe Kıyamette yanmış eşe Kar boranda kara kışa İstesem de yaz diyemem. Kurt kuzunun postu olmuş Can cananın kastı olmuş Kin vefanın dostu olmuş Arınsa da öz diyemem. Bahar pusmuş kar boranda Ölüm gelmiş yol soranda Ne bu günde ne yarında Yolunuza iz diyemem. Yüksel Beyocaktan |