Sessiz Çay
karıştırıyor aklımı çay kaşığı
kavrasa da parmaklarım,çözemediğim bir sır ince belli bardakta deminde gizli sabır içine gömülü acıları sessiz neş/esiz gözleri mutluluğun mutlu etmediği şair yalnızlığıyla yalnız. dilsizi işitebildiğim kadar, duyuyorum sesini... şekerden beyaz sayfalar siyah kalemdem yosun tutmuş şiirler... örterken içimdeki yalnızlığın rengini avuçlarımdaki karları eriten güneş dilsizi işitebildiğim kadar duyuyorum sesini... |