Sadık Dostagözlerim yok yüzünde içimde kanatlanmaya hazır dilek kuşları ah yıldızlar bir kaysa falcı kadınların izini sürüyorum kalabalıklarda bir tenhada uzatıp elimi senden haber sormak için oysa inanmam ki ben fala sular denizlere sığmıyor ateş ocaklara dudağının çatlağında büyüyor depremler bu yüzden yıkıntı kokuyor nefesim koca bir yalnızlığa yaslayıp sırtımı avuntu avında tetiğe basıyorum her kurşunda yere düşüyor umutlarım ince bir sızıyla geliyor kimsesiz acıların imbiğinden süzülen şiirlerim kimsenin öpmediği kadar içten öpen yaralarımı frezya |