Efsa...Efsa Yazılmasada olurmu bu hikayenin şiiri diye düşündüğümden değil Henüz çiçeklenmediğinden kirazlar bu bekleyiş... Biliyormusun Uykusunda ölüyormuş sevdandan geçmeyenler oysa Uykusuzluktan ölüyormuş sevdadan geçemeyenler Bir harf bir ölüme nasılda anlam yüklüyor bir kelime bir ömre bir söz bir yüreğe bir kalem bir kağıda bir kurşun bir ülkeye... Sonrası bir savaş büyüyor en iyi ihtimalle sakat kalıyor yüreğimiz Efsa Ben Artık kuşları ve yıldızları sevmiyorum. Herşeye olduğu gibi bunada Anlam yüklüyor yoksa insan Ara sıra sıradan bir adam olduğumu unutup Saçlarında kelebekler taşıyan kadınlara anlam yüklüyorum Sağolsunlar hepsi bir şiire gebe bırakıyor beni. Eğer Bir gün baharlanırda ellerim çiçeklenirse tekrar cesaretim hatırlat bunları hep... Hatırlat Efsa çünkü Korkudan annelerinin eteğine saklanırken bazıları Korkudan annesizliğinin mezar taşına sarılırdı benim ellerim hemen hemen hergün. Artık daha az acıyor dediğimden değil. Zaten geçtiğinden bunlar hep. Büyümek Efsa Büyümek öyle bir anlam yüklüyorki insana Apışıp kalıyorsun çocukluğunun karşısında... Azığım Efsa Azım Az biraz sonra Bunlar hep geçmiş zaman olacak bunuda hatırlat hatırlat bunları hep... |