Bitmeden Seni Bekliyorum
şimdi şiirlerime sarılsam
yine sen kokacaksın bu akşamın karanlığında ben hiç şiirlerimi sensiz yazmadım ama sen şiirlerimi bensiz okudun bensiz geçen akşamların karanlığında elden ne gelir bilmiyorum bu hasreti bitirecek kelimelerim hecelerim bitti ama ben hala bitmeden seni bekliyorum akşam sen kokuyor sabah sen kokuyor içtiğim demli çaylar sen kokuyor alamıyorum kendimi senden o bana bakan gözlerinden masamda her zaman iki bardak iki tabak sen olmasan da hayalinle içiyorum çayımı senin hayalinle iki lokma yemek yiyebiliyorum bilmiyorum bu hasreti bitirecek kelimelerim hecelerim bitti ama ben hala bitmeden seni bekliyorum ah gökyüzünde uçan kuşlar hiç mi o yarime rastlamadığınız gözlerindeki ışıltıyı alıp hiç mi taşıyarak bana getirmediniz yıllardır başım gökyüzünde izlerim sizi fırlatsam atsam bu yüreğimi yine sen diye konuşacak atamıyorum saklıyorum senin için bilmiyorum bu hasreti bitirecek kelimelerim hecelerim bitti ama ben hala bitmeden seni bekliyorum avuçlarımın arasında bir tel saçın sen kokuyor yüreğimi ısıtıyor bana beni veriyor pişman değilim seni sevdiğime arkamı her döndüğümde gülümseyen siluetin ve yaman ayrılık bilmiyorum bu hasreti bitirecek kelimelerim hecelerim bitti ama ben hala bitmeden seni bekliyorum belki zaman sana sevmeyi unutmuştur beni unutmuştur özlemeyi hasret ile yol beklemeyi ah o zamanki geçmek bilmeyen yüreğimi parçalayan sensiz iken yanımda dahi çalışan durmayan rüzgâr yasak aşkların şarkılarını mırıldanırken kulağıma hala o tatlı gülümseyen sesin kulaklarımda giderken yolun sonuna ömrüm ben sana gülümsemeden gideceğim tek başıma o boşluktaki sensiz mezara ama orada seni bekleyeceğim çünkü ben beni sende yitirdim yüreğim hala seni arıyor ve aramaya devam edecek ben yüreğimi sende bıraktım ve onunla seni bulması için helalleştim gözüm arkada kalmayacak biliyorum bilmiyorum bu hasreti bitirecek kelimelerim hecelerim bitti ama ben hala bitmeden seni bekliyorum ve bekleyeceğim Mehmet Aluç-Kul Mehmet |