İnsan Güzel Kadın Sevmeli...
İnsan güzel kadın sevmeli yaşarken...
Deniz gibi akmalı sesi mesela kızıl bir kuzgun sıcağında boğazda... İnce bir tül gibi, varla yok arası olmalı teni ya da.. Külfeti keyfinden çok da olsa sadece iki sözcüğünün, anlamı olmalı kızgınlığının, anlamı olmalı gözyaşının... Hiç’e kurban etmemeli neşesini bir şehir masalında.. İnsan güzel kadın sevmeli yaşarken... Bakacağı gözlerde ölmeyi öğrenmeli en basidi.. Neşe saçmalı vurdum duymazlığı her dokunuşunda Tanrı’ya.. Şişeler dolusu hüzün tüketmeli kaybetmek korkusuyla tahta masalarda.. Sen’ demeli mesela O’na bakarak; ’Sen bir orman olmalısın benim içimde yaşayan.. Kanatları güneş sarısı bir kelebek ya da, tüm ömrü Aşk’a adanmış. Sen ’Ben’ olmalısın bu hayatı anlamlı kılan ’ İnsan güzel kadın sevmeli yaşarken... Avuç avuç bulutlar kaplasada gerdanını, ve toprağı balık koksa da şiirlerimin, hep O’nsuz bir ölümü yazsa bile bu kitaplar, bu şehir, bu tarih, bu edebiyat ve tüm bir kainat nefes alsa da pencerende ki papatyayla; İnsan güzel kadın sevmeli kardeşim yaşarken... Güzel kadınla ölmeli mesela bir Temmuz sıcağında.. Güzel kadınla içmeli ehlikeyif dolusu rakıları, güzel kadınla sevişmeli buruşuk dedeyken bile.. İnsan güzel kadın sevmeli yaşarken... Ve güzel kadın; ’Sevmeli yaşarken’ Burak Özdemir |