Tamahkârlığı isyan yüklü söylemlerin
Kanatan yarım kalan her bir hikâye
Güne dönüp de yüzümü
İçimde saklı o varsıl öfke,
Gün batımında konuşlanıp da
Yeni günde doğmaya ahdettiğim
Öylesine işte sakin görünüp
Sığamazken yere göğe
Sus payı üç beş söylence ise düşen payıma
Yitip gitmelerin eşliğinde körelttiğim anım
Yarına meyledip her seferinde ertelediğim.

Ne bir dönence saklı ufukta
Ne saklı bir niyaz
Hani görüp de demlenirken kendi sessizliğinde.
Vakur bir yaratı nezdinde benliğin
Sakil bir aşk derinde konuşlanmış
Paye vermez iken gölgelere
Gözlerimi yumup tüketildiğim
Kaçıncı sahne olursa olsun
Üzerime geçiremediğim kaçıncı elbise;
Yüzlerde sırıtık maskeler
Haz etmediğime kani olmak en iyi gelen
Gerçeklerin çarptığı yüzüme:
Kâh bir tokat kâh bir söylem
Efkârı yük bilmeden
Arşınladığım.
Kifayetsizliği
Mademki mihrap bilmiş yürek
Zor olmasa gerek yeniden başlamak,
Bir sonrakini milat bilip.

Sarmalında girdabın
Nezdinde hatıraların ve
Demli ömürlerin sağaltan imgelerini
Kucaklamak kadar asil olsa da yalnızlık
İsimsiz mektupların sadık imgeleri,
Kıdemli acıların sahtekâr yalnızlıkları,
Kural yığını söz öbeklerinin bitimsiz sancısında
Saklı yarım kalmış cümlelerim
Nazarında yitip gittiğim
Gün dönümünde solup solup
Dirildiğim pencere pervazında yanarken;
Gönül ışığı bir geçite mahal veremezken.
Yürek yangını savruk kıyametin ölü düşleri
Gömülü hatıratın başucunda saf tuttuğum.

Adsız coğrafyaların suretsiz kalabalıkları
İç içe geçmiş ne çok acı ne çok varsıl döngü
Hidayete eremediğim halde ömür bitiminde
Kerelerce yanıldığım ve yalıtıldığım
Aykırı mizaçlarında dolaşan söz öbekleri
Her biri döngüye kilitli
Sus pus yeri geldi mi
Yanarken için için hele ki
Çağlarken o yürek sesi
Devinimi duyulurken çok uzaklardan
Elimi uzatıp da boşa koyduğum
Doluya koyup da beceremediğim.

Ne çok hikâye her birinde
Külkedisi haiz olamazken mutlu sona
Yanıtıldığım, kandırıldığım
Ah benim çocuk aklım.
Saf tutan saf yanım eşiğinde yaşların
Külfet bilmesem de bir parçam olmuş artık,
Demlenirken gölgesinde yasın.