Sen ölmedin.
Aklıma geliyor yine yıl otuz sekiz o kara perşembe.
Adımlarının titrettiği toprak senden habersiz. Nasıl usulca çekiyor seni içine. Toprak kaldırabilir mi acaba hazır mı böyle bir şerefe. Göçerken fanilikten ebediyete. Buruk kalpler kaldı ardında. Verdiğin en büyük savaş cahiliyetle Sen ölmedin Mustafa Kemal Paşa. Hayır ağlamıyorum paşam. Ağlamak yakışmaz senin gençliğine. Dik dur sende Arkadaş! Eğilmek türkün ne haddine! Ölüm kapını ansızın çaldı paşam gözlerinde derin bir bakış. Maviliğin gökyüzünü kıskandırdı paşam. Fırtınalar kopuyor nedir bu haykırış. Atam gözlerini yumuyor gök ona kucak açmış.. |
............................... Saygı ve Selamlar...