HAYATA DAİR..Bir gün öleceğiz.çirkin kılıfımızı bırakarak yeryüzde çıplak ruhumuz, bedenimiz sığınacak toprağa mutlu yaşandıysa yeryüzünde payımıza düştüyse ki mutluluk ne mutlu! ne mutlu bize ki, ve insanoğlunun yazısını yazanın körü körüne bağlandığı sonsuzluk mavi ışık iskeleye yanaşan gemi bir ağacın dalında en ucunda ki sürgün en yeşil yaprak insanoğlunun ki gibi gizledi yaşamın çelimsiz ümidini doğada kuşlar, güneş ve tabiat akıttı bir arının çiçeklerden aldığı bal hepsi kandırmaca bir tadımlık değil mi? hayat! ne kadar yaşasan da bütün günler ve geceler birbirinin benzeri mevsimlerle avutmadık mı kendimizi söyle, nedir ki; biliyorum çok çubuk geçiyor neşeli günlerimiz çocukluk , gençlik bir rüzgar gibi geçiyor sonrası; hastalık ölümün gölgesi ve öldükten sonra düşleri ve imgeleri çocukluğumuzun bir tas su su içilecek buz gibi sürahiden ve belki de bi dolu özlem değil midir gidenlerin arkasında bıraktığı ey sevgili.. söyle bana, güneş doğuyor mu halâ bağ bozumunda bahçelerde gözünü alıyor mu halâ o sonsuz mavi ışık denize sektirdiğimiz taşlar açılıyor mu halka halka Ege’nin mavi sularında.. Nurten Ak Aygen 08.10.2015 |
Güzel bir içerik ve güzel bir sunum.Kutlarım,
sevgiyle...esenlik dileklerimle...