İsyanlarımı bastırmaya çalışıyorum
göğsümün üstünde kilitli ellerim,
bilmem neleri boğuyorum
avuçlarımın terinde...
İki kadın, bir de çocuk bitiveriyor dibimde
kadın ellerini uzatmış,
kolumdaki morluğu sorguluyor kendince
- Kör müsün be,
Yüreğimdeki morlukları incelesene?
Söylenme öyle:
’ Delimidir ne? ’ diye.
Deliyim anasını satayım,
deliyim,
öküzler elbise giyince.

Kulbunu kırdım dünyanın
attım denize
balıklar yuva yapsın diye.
Ben balık mıyım?
Yapışayım dehlizlere.
Boğuluyorum,
balık beyinlileri görünce.

Bütün akşamları yükledim güneşe.
Yaksın,
yaksın batışının ateşinde!
Geceler benim, geceler serin
açılıyorum;
ay görününce.

Sızım sız!
İnce ince kanayan bulutların göğsüne.
Emzir geceyi,
ak saçlarının çiğ taneleriyle.
Ağlıyor muyum ne?
deniz kabarmış,
sıkıyor yüreğimi ıslak elleriyle.

Gidiyorum;
terliğim yırtılmış, sürükleniyor sahilde.
Yalınayak!
Bu gece de böyle işte....

Nurhayat Nalçacı