Ahhh Göçmenay;
özledim seni,
bilsen ne çok özledim,
Yudum... yudum gecelerime dolar gözlerin.
Her asır;
daha fazla yakar hasretin...

Ahhh Göçmenay;
ömrümü tel tel çarmıhlara gererim
Tepinse de üzerimde bin bir dert,
uzanır gölgende dinlenirim.
dalgalarla çekerim her yeni günü,
akşamında sen geleceksin ya
sonsuza kadar beklerim.

Ahhh Göçmenay;
çatma hilal kaşlarını, kaçma benden!
benliğimi yoluna sermişim.
Bulutları, yıldızları, insan diye yaratılanı,
dünü ve bugünü
hep senin hatırına, hep sen diye sevmişim.
Tek âlemdir kalbimdeki yerin,
ben senim,
bendenim...

Her seher;
boş sanılsa da ellerim
aşkınla doludur,
ışık ışık akar, evreni serinletirim.

Ahhh Göçmenay!
seni delice,seni dervişce, seni ölesiye,
seni ölümsüz sevmişim.

15.07.2009

Nurhayat Nalçacı

Not:
Ay; Tasavvuf edebiyatında Resulallah’ın simgesidir.Resulallah efendimiz; tıpkı ay gibi rabbimizin Nur’unu yakıcılığını süzerek bizlere yansıtır. Değişik hallerde görünür, gönülden gönüle gezer. Sabit bir şekle, bedene sığmaz, hep aynı noktada durmaz, zerreler ve kürreler arası seyahattedir. Göçmenay; olarak ilham olunmasının özelliği de, onun muhacir olma özelliğini ön plana alan bir görüşe sahip olmam ve rüyalarımızda bazen ellerini, bazen, ayaklarını, bazen ışığını görmemiz, bazen de onsuz geçen gecelerde kalmamız nedeniyledir. Rabbim iki cihanda sevgili Resulümüzden bir an bile ayırmasın.(Amin)