Ben roman gibi,
Şiir yazarım bölüm bölüm.
En önemli silahımdır benim,
Serbest vezin ölçüm.
Şu yalan dünyada dertlerime,
Çare aramakla geçti ömrüm.
Duygular aleminde yazdıkça,
Akar durur iki gözüm.

Saat sıfır beş kırkbeş,
Gecenin nöbeti bitti,
Gün doğacak birazdan,
Gece rabbinin emriyle,
Çekilecek aramızdan.
Yalan dünyada bir ders alamadık,
Gece ve gündüz arasından.
Bir anlık bir nefeste,
Ecel alır sevdiklerimizi,
Sinsice aramızdan.

Ben roman gibi,
Şiir yazarım bölüm bölüm.
Acaba nezaman kapımı çalacak,
Ecel denen sinsi ölüm.
Ecel bana izin ver dertlerime,
Bulamadım bir çözüm.
Duygular aleminde karışır,
Bir birine gece ve gündüzüm.

Ben roman gibi,
Şiir yazarım bölüm bölüm.
En sevdiğim beyaz güldür,
Budur benim sembolüm.
O’beyaz gül benim saflığımdır,
İcap ederse uğrunda ölürüm.
Ben rüyalar aleminde kendimi,
Kır bir at üstünde görürüm.

Ben roman gibi,
Şiir yazarım bölüm bölüm.
Akşam olunca sezsizce,
Gecenin karanlığına gömülürüm.
Dokunmayım o zaman bana,
Ben kalemimle doğar ve ölürüm.
Ölürsem bir gün eğer,
Gömün beni mezara bölüm bölüm.
Bölüm (1) Sonu
Harun Mutlu CIVANOĞLU
Gönen-BALIKESİR