Kanayan Yerime Bile Güvenmiyorum.
Sanma ki
Ağır geliyor yokluğun… Kırılan ben değil, Bir avuç sancılarımdı. Dolup taşan gözlerim değil Yüreğimdi! Ben, bende değilim… Özlediğim yerimden tükeniyorum. Yok, yok artık Sanma ki ben böyle bencilim. Hasretin narı sararken bedenimi, Kıvılcımlar kıvranırken avuçlarımda, Bozuk plak gibi, bir kaç kelimeyi Yamıyorum dudağıma… İçime akıtırken sensizliği Susmak ya da ağlamak ağır gelmiyor. Hiç mi hiç inanmam oysa Yaz günü kar yağdığına… Öyle bir kar yağdır ki gönlüme; Matemin rengi saçlarımda hüzünlü, Ağaran yüreğimin beti benzi solgun. Kim bilir kaç geceyi kurban ediyorum! Günlere, Aylara, Yıllara, Hatta vuslata Birer yabancı gibi davranıyorum. Ben Bana Değil; Kanayan yerime bile güvenmiyorum. Remziye ÇELİK 01.10.2015 Saat.13.26 |