Çöp evivakitsiz daralan gönül sözcüklerim sessiz... şiir yazmak istemiyorum geceye şimdi küskün dudağım çatlamış tırnaklarım ya da kurumuş dilim değil derdim ki bu çöp evinde tüm dertler büyük oysa tüketilmiş bir dünyanın evlatlarıyız sağımıza baksak maskeler sol yanımız boş, uzun zamandır haber de yok... anlayacağın dostum, bir girdap içinde; çırpınıyoruz bakma öyle bana sadece, geç/erken bir kara anımda durdum gecemi bekliyorum... |