Manzara İklimi TufanDevşirme bir şiirdi hayat Of doğduğumu unuttum Yangın yeri bir telaş Savrulan küllere boyandı cümle c/ismim Var yazgımın renginde hazımsız bir nazar Ah bu yangını kim söndürecek Tutuşmuş can kafesinde sancı Kara bir türkü bu Ağıt gibi Acırken cismi canım teselli olmuyor hiçbir şiirde bahtım Gün kızmış manzarası iklimi tufan Ey kalpleri vuslata ayarlayan Rab Tecelli etsin gayrı nurun hasretiz kavuşmalara Meyyit ağlar musallada hatipler masal okur Şaşkınım nicedir ince düşümde bir aşk hikâyesi Agâhtır sana malumun olan sır Ayan olsun gafili gafletten azat eyle Birikmiş duaları vaktinde eda ederken gözlerim Yangın iklimlerinde sağanak Yağmaya hazır mı bilmem ki Birikmiş oluk, oluk kir Şimdi bir bulutun gölgesine saklanmış dirayetim Sorgusuz sualsiz bir şiir dinliyor naz makamında Ah ellerimde ter gözlerim gönlüme tercüman Vuslatına gebe bir düşten uyandım Yağmurları kesik bir güncenin sensizlik dip notunda El Veda F/aslında Sönmüyor bu yangın Sönmüyor Veyl şiire ateş düştü Nuray AYHAN… |