Sonsuz Yürüyüş
korkularını darağacına astı
ve yürüdü inadına yaşamın tam ortasından deli deli esiyordu rüzgar deli gibi dökülüyordu mutluluklar şehrin ışıktan devi gökyüzünden tek tek koparırken gözlerimizi renkli oyunları büyüsünde neşeyle dans edenlere pis pis sırıtıyordu soytarı delik deşikti ne varsa delik deşikti iyi yalan üstünde dörtnala koşuyordu yaratıklar denizi firar etmiş köşe başına muhtaç balıklar vardı mavisi intihar etmiş kuşlar yumruğunu havaya kaldırdı ve yürüdü bataklığın tam ortasından kuyruğu uzun tek sıkımlık kahramanlar vardı ki kan kardeşiydiler ölümün dizaltı yok kelepir ruhlar dalkavuklar vardı şüphe yoktu satılıktı her şey sevdalarını darağacına astı ve yürüdü her şeye inat darağacına asılana kadar |
Bazı şiirler de öyle.
Ve varılır o sızılı menzile...