Yorgun
çirkin duvarlar yükselirken güzelliklerin üstünde
insanlık alçalıyordu görmüyordun gecenin ruhuyla çiftleşen ihanet çığlıkları katlediyordu bir çocukluğu gerçi en iyi yaptığın işti çiftleşmek kendine bir kadın yaratıyordun yarı düşlerden gidiyordun geliyordun geliyordun gidiyordun kendi düşlerinde kayboluyordun düş oluyordun duymuyordun savaşa hayır diyen umutlarım vardı benim sen savaş naraları atıyordun onurun ayakların altında saldırıyordun terorist savaşa hayır demez bilmiyordun şimdi hasta yatağında öyle sefilsin ki efendim ne anlamadım insanlık mı az önce kan kaybından öldü kusura bakma beni öylesine yordun ki ah kadınım ağzı ıhlamur kokan siyahlı kadınım ört üstümü az da ben uyuyayım |