Unut ZühreGöğün göğsünü deştiler ben henüz çocuk sen henüz çiçek Ben içimde şiirler büyüttüm Zühre yoksulduk biz sana sen içindeki Kuş yalnızlığında büyüttün bizi Kırk kapı kırdık Zühre dervişlikten değil soğuktan üşüyordu beden... Kırk gün çaldık Zühre azgınlıktan değil açtık... Dün söktüler sana giden tren raylarını Komünist vagonlar geçiyormuş burdan bizim öküzün Trene bakış zevkine vuruldu bir darbe Unuttun mu bizi Zühre Unut bizi Unut Uyut bizi... |