Ben bir anayım
Ellerimde çatlaklar
Kalbimde hatıralarla
Gerçek
Doğum
Ve
Ölüm gibi

Kuzusunu kaybetmiş koyun
Anasından ayrı düşmüş yavru
Öksüz olur ya
Benim yaşadığım
Sizin bilmediğiniz
Göremediğiniz
Memleketim
Kalbim

Göçmen kuşlar gibidir zaman
Kalbimin derinlerinde
Kış yaz kadar değildir artık
Gönlümde
Yıllara meydan okuyan
Soğuk bedenimde

Elde yok
Avuçta yok
Anada yok
Babada yok
Yoka karışmış hayat sa
Kapanmayan yaradır
Her daim gönlümde

Dayanamıyorum dediğimde
Bastığım kahkahalar
Yalan gülmelerimin
Maskesiydi sadece
Sonrasında
Acı bir tebessümle
Ağlarım
Sessizce

Sıvası dökülmüş
Duvarlarımın arasında

Gözlerimden akan yaşlarla
Çığ gibi kabaran yüreğimden
Bir hıçkırık çıkar
Yeri ,göğü inletircesine

Kudurtan gecelerin
Esiriyim
Bu kaçıncı
Soysuz
Issız
Yalnızlığımı
Kabullenişim

Göçebe yalnızlığımın
Son senfonisi belki de
Kırık dökük ömrümde
Müebbete mahkum ettiğim
İçimdeki çocuğu
Gövdesine dar gelen
Sevgi dolu ruhumu
Karanlıklara gömüyorum

Geceler uzun
Gündüzler kısa
Bir soluğa bakan
Dökülen ecel terleri
Oyunun son perdesine
Hazırlık yaparcasına
Son selaya kalan umut
Dilekk
Bir musalla taşına yatırılmış
Fatiha’yla yolcu edilmeye hazırlanmış
Bir yürek var mı
Bu acıya dayanmaya
Bir yürek