Aşk göç etti bende,
Tutundu turnalar peşine...
Yalancı memleketler buldu kendine...
Soğuk, sessiz ve kederli....
Tıpkı senin gibi sevgili...

Ben ise...
Sır oldum,
Gölgesinden kaygılı,
Sevmenin hırsızı...
Korkuyorum yaşama dokunmaktan..
Çiçekleri koklamaktan.

Tutamadım baharın saçlarından...
Pencerelere de dargın,
Kapıları ise hiç sorma...
Yer demir gök bakır,
Yetim gibi acılı...

Saklanıyorum içime...
Götürdün bütün özgürlüklerimi...
Tükettin her şeyimi....
Bıraksaydın bari kalbimi,
Gülebilseydim bende yaşama....

O günden beri kaybettim kendimi...
Bir gözyaşı bıraktın,
Kirpiklerime sen ağır...
Dinlemiyor, muhalif gururuma inat,
Firarda Aşk.

Yüreğim eksik...
Tuzlu hayat,
Kaçık tadım,
Aklım girift,
Ağlatan şarkılar bestesi gibi...
Hüzün yağıyor aynalara.
Yoksa öyle mi geliyor bana?
Tıpkı eylül gibi, hazanda aşk...

Mevsimler kimbilir hangi tohuma gebe.
Güneş kor,
Gökyüzü gri,
Deniz siyaha meyyal,
Maviye gücenmiş...
Bulutlar ağlıyor,
Yer gülmüyor...
Toprak kahve,
Ağıt kara...
Bense mehtaba el sallayan,
boşluğa kayan yıldız....

Ah be sevgili,
Sen gittinse eğer,
Bu bendeki yabancı kim?
Zehra Asuman