AYLAN
Göğümün dalgasında uyuyor bir can
Vuruyor yüreğimin en derin kıyısına Deniz dolusu gözüm Ağlasam can bulur musun aylan? Boğulmuşsun Suların en karasında Baban yitirir ellerinden Can bildiği gülüşlerini Bize yaraşırdı boğulmak Yatmaksa sana, anne kucağında Oysa sessiz, öz yurdundan uzak Susuyorsun... Ve ben ağlıyorum, vurmadan kıyına Yattığın yer olsun bağrım Korkma Üşümezsin, bedenin bedenimle Kardeşim... Ay yüzlü aylanım Beni sürurumdan vuranım Adın değildir bende mihman Ebedi olacak verdiğin şu buhran Gömelim desem, boğuk her yanımız Örtmez bu eller utancımızı Göğün Geçmiyor kapılarından Tin’in Nasıl girsin ki Toprağın altına cismin Bırakmadılar büyüyesin vatanında Doğduğun o Zulmün Diyarında Mermiler mi yağdı Bir nefescik payına Mülteci ağıtlarla ağlıyorum Göç edilmemiş diyarların sesiyle Ardın sıra içimin feryatları Islaktır tenim Bitmeyecek umarsızlığa inat Ağlıyorum... Ve Paylaşmak en koyusundan Seninle Her soluğumu... Neden Ölmek sana düştü Ağlamak bana Neden Gülmek zalime kaldı Susmak sana Sabrımın en büyük direnişiyle Ağlıyorum... Boğulana dek istiyorum Can bulana dek bebekler İstiyorum... Ölesiye ağlamak istiyorum... Gözün aydın mutluluk Ben yine ağlıyorum... |
Dünyaya gelişlerinin nedenini bile anlayamadan günahsız gidişleri dokunuyor yüreklere
Gözlerimizde saklı bulutlar boşalıyor yeryüzüne
Sağanak acıların yağmurundayız.
Çok güzel anlatmışsınız acının boyutunu dokundu şiir içime.